یک مکان ساکت

فیلم یک مکان ساکت» ساخته ۲۰۱۸ میلادی گرچه در ژانر ترسناک قرار می‌گیره اما به هیچ وجه یک فیلم ترسناک کلیشه‌ای نیست. در این فیلم خبری از ترسیدن تا سر حد مرگ و مکان‌های تاریک و ترسناک نیست. حتی از جیغ کشیدن و خون و خون‌ریزی هم خبری نیست اینجا یک مکان ساکت است که در آن حتی نمی‌شود به راحتی حرف زد.

کرازینسکی (کارگردان) فیلم را با هوشمندی خاصی آغاز می‌کند. روز هشتاد و نه‌ام بعد از اتفاقی است که ما از آن بی‌خبریم. نمای یک شهر را می‌بینیم که خلوت است، خیلی خیلی خلوت است و بعد داخل یک سوپرمارکت متروکه با یک خانواده آشنا می‌شویم. خانواده‌ای که پا ، آرام و آهسته در بین قفسه‌هایی که بیشترشان خالی است حرکت می‌کنند و به جای اینکه با هم حرف بزنند با ایما و اشاره منظورشان را منتقل می‌کنند. با دیدن این فضای پسا آخرامانی و رفتار عجیب اعضای خانواده به سرعت سوالاتی به ذهن خطور می‌کند از قبیل چه اتفاقی برای دنیا افتاده؟ آدم‌های دیگه کجا هستن؟ چرا این خانواده با هم حرف نمی‌زنن؟ همه لال هستن؟ چرا کفش پاشون نیست؟ و کلی سوال دیگر که عطش شما را برای دیدن فیلم و گرفتن جواب بالا می‌برد.

در نهایت جواب سوال‌هایتان را به بدترین شکل ممکن می‌گیرید. کوچک ترین عضو خانواده به شکل بدی کشته می‌شود تا ما بفهمیم که در این دنیای آرام و بی‌صدا هیولاهایی وجود دارند که به سمت صدا حرکت می‌کنند و منبع صدا را نابود می‌کنند. در ادامه اطلاعات بیشتری از این هیولاها بدست می‌آوریم، مثل اینکه این هیولاها نابینا هستند، به سمت صدا کشیده می‌شوند و پوست زره مانندی دارند که باعث می‌شود سلاح‌های معمولی به آن‌ها کارگر نباشد. حالا سوال اینجاست که در یک چنین محیطی یک خانواده به همراه دو فرزند و یک نوزاد که قرار است به زودی به دنیا بیاید چطور می‌خواهند زندگی کنند؟!

در اوایل فیلم سکانسی داریم که دختر خانواده بیخیال روی شن‌ها دراز کشیده و دارد حمام آفتاب می‌گیرد. بعد بلند می‌شود و به سمت مادرش حرکت می‌کند که یک سبد سبزی تازه دست گرفته است. از آن طرف پسر خانواده داخل ماشین نشسته است و در خیالش رانندگی می‌کند. انگار نه انگار که در یک فضای پسا آخرامانی قرار داریم که در آن تمدن بشر نابود شده است. انگار خانه یک محیط امن است که آن‌ها را از هیولاهای بیرون در امان نگه می‌دارد تنها باید ساکت بود. اما در ادامه این امنیت شکننده از بین می‌رود و ما هیولاها را می‌بینیم که وارد خانه می‌شوند.

همانطور که گفتم هوشمندی فیلم در آن است بجای پرداختن به هیولاهایی که مشخص نیست از کجا آمده‌اند روی روابط یک خانواده و تلاش آن‌ها برای بقاء‌ تمرکز می‌کند. هرچند پایان فیلم به نظرم کمی آبکی آمد اما به هرحال خیلی بهتر از اکثر فیلم‌های تولید شده در این سبک است.

کلام آخر اینکه اگر دنبال یک فیلم ترسناک و در عین حال متفاوت هستید حتما این فیلم را ببینید.